Sende Emanet

Ne geceye perde çek
Ne tan yerinin ışığından sakın
Ellerini insanlık için aç
Verilen her nefes sorulacak
Sende emanet bil

Gecenin rehavetine kapılma
Sıralanır semada dilekler
Kuş yuvasında değil
Bir dalda sabahlar
Mevlâsı zikrinde dil

İsyanına yığma kaldıramazsın
İşlediğin günahı
Silahın dua
Umut tükenmeyen
Kapısı kapanmayan okul

Kaderim deyip boyun eğme
Belirleyen sen değilsin
Kuş sabahı beklediği dala
Mihnetli değil
Gölge görevi üstlenen dal
Eğilmeye meyil

Boranla geleni yel götürür
Ganimet sayma
Anında sahne ters yüz
Yığdığın umutların
'tarumar '
Arkana baktığında
Siluetin kalır
İşte o zaman senden görünen
Bakarsın ki senden değil

Giderken ardından gölgen izler
Birde sevdiklerin
Dönüp ardına bakma
Sevmediklerinde olabilir
Seven sevilir demişti şair dalların kucaklasın
Kökün seni beslese de
Ucu toprakta böbürlenme
Toprak seni kucaklıyor oğul.




2011.Şubat.24