Sende Vefasız Çıktın
Sabah güneşim batmış akşama hiç gerek yok
Sende riyakâr çıktın olmayan tahtım gibi
Mutluluğa hasrettim gam kedere gönlü tok
Sende vefasız çıktın gülmeyen bahtım gibi
Ömrümden ömür verip kul etmişken bedeni
Sen hep ızdırap verdin neydi bilmem nedeni
Bakma boşa ardına çağırmam ben gideni
Sende vefasız çıktın gülmeyen bahtım gibi
Senden ayrı bir saat bir saniyem olmazken
Sensiz yediğim aşta tadı tuzu bulmazken
Salâvatsız ismini dudağıma almazken
Sende vefasız çıktın gülmeyen bahtım gibi
Elif gibi dik başı vav misali bükensin
Aldığım her nefeste gırtlağıma çökensin
Ruhumu bedenimden şahadetsiz sökensin
Sende vefasız çıktın gülmeyen bahtım gibi
Bir avuç yüreğimi kırk parçaya böldürdün
Beş paralık kulları hallerime güldürdün
Beden yaşıyor ama bak ruhumu öldürdün
Sende vefasız çıktın gülmeyen bahtım gibi
SAMYELİ,yim şaşkınım sözüne kandığıma
pişmanım yalan yere sevdana yandığıma
Lanet ettim bin kere adını andığıma
Sende vefasız çıktın gülmeyen bahtım gibi
sevdadır ki yazdırır bin türlü hali ve yazılırken heceler kalem ehlinin elindeyse keyifle okunur heceler çok güzel bir hece şiiri kaleminizden saygı değer şairim gönülden kutladım kaleminizi
Vefa bu devirde çok zor bulunan bir olgu zaten ama yürek yaralandı mı tamiri gerçekten zor...😅
Hüzünlüydü...