Seni Ben Kaybedeceğim Kadar Sevdim

Ben sadece sevmeyi bilirim..
Aşk değil ki birgün bitsin
Ya da tutku,yakıp kül etsin..
Bu sevdamın adını bile bilmiyorum
Seni özledim ben.
Öyle içimdesin ki yanağımda dolaşan rüzgarlardan
Daha gerçek dokunuşların..


Seni düşündüğümde bile
Gürül gürül ırmaklar akıyor içimden
Gökkuşağının yedi rengi sen oluyorsun.
Yeşili bana! Yeşili bana ! dediğim..
Başımı çevirip gökyüzüne baktığım zaman
Bulutlarda senin gözbebeklerini hatırlıyorum
En yeşilinden...
Bir anda bir ressam oluyorum,senin resmini çizen,
Bir şair oluyorum tüm şiirleri sana yazan,
Ya da bir ozan.
Yüreğimin derinliklerinden sana aşk nağmeleri yakan...


Oysa ne çok isterdim,
Tüm bedenimden söküp almanı, yalnızlığımı..
Uzağımda ki yakınım olmanı isterdim
Bir selam,bir nefes, göğsümde bir kafes...

Ah bir bilsen!
seni ne çok sevdim ben..
Ne çok gözyaşı döktüm senin için..
Ah o yastığımın dili olsa
Neler anlatırdı, sana neler..
Kan kaybeden bir yaralı gibi umarsız gecelerde..
Kalbime prangalar vurulmuştu sanki..

Bu kadar sevginin ortasında
derin acılar hisseder mi insan ?
gözlerine buğu,diline sitem,yüreğine burukluk çöreklenir mi yıllarca..
Hani derler ya..
?Aşık insanın umudu büyük olur,ayrılığın umudu ise sönük bir ateş gibi.?
Sevmek zor değil,
Zor olan o sevgiyi devamlı barındıra bilmektir yürekte..

Hayatta bir çizgi varsa yaşama dair
Sağ tarafı mutluluk,sol tarafı hüzün..
Sevmek acı verir,sevmemekte..
Sevdasız yüreklerden korktum hep..
Ve seni ben kaybedeceğim kadar sevdim
Ve kaybettim..

Sen ise;
sevdanı sakla o taş yüreğinde
her zaman sevgiye dilenircesine..
sevda nedir bilmeden..


05.11.2009