Seni Severken Meğer Kendimle G/üzmüşüm

Mülteciydim gözlerine
en müşteki halerimle
sen yoktun bu şehirde
yağmalandı sokaklarım
sen yoktun aç kaldım
ve susadım

Celse celse çoğaldı yalnızlıklarım
bir karara varmadı gitti beratım!
hep yokluğuna yargılandım
direnişe az kaldım iklim bakışlım!
yetemedim kendime
yetemedim işte
azaldım...

Düşler çaldım öksüz çocukların gözlerinden
benim için ağla sevdiğim
çocuk düşlerine bile tutunamadım...

Şakaklarıma sen bastım
efkarlandım...
sana ya/saklandım
kurallara kulak asmadım
hep ulu orta kaldım...

Sesinle dünyalar saklardım avuçlarımda...
bak şimdi daraldım
kendimde senden başka birşeye yer bulamadım!
ve sen yoktun
kendime yabancı kaldım...

Yangınlar yaktım avuçlarımda...
yağmurlandım gün batımı kaygılarımla
göğsümü çatlattı ah'larım
hayıflandım...

Benim için ağla sevdiğim
sana olan sevdamı ben bile ayıpladım
hatta sevdama inanmadım...
yıkıldı inançlarım
hırpalandım...

Çok sevseydim
daha çok sevseydim
sen kuyuda kalır mıydın?

Benim için ağla sevdiğim!
en sevgilisini kuyusundan kurtaramayan
..........................bîçareyim!

Bu yüzden yokluğundan arta kalanlarımda
nazlı hülyalarımla inatlaştım
umutlarıma sataştım
çok acısa da canım,
sana çivilense de parmak uçlarım
kendimi zehir zemberek bir dünyada
YOKLUĞUNLA BAŞ BAŞA BIRAKTIM!

(ben en çok seni severdim / sen,ben neyi sevdiysem onu kötüledin / yetmedi kendine yolum karanlık dedim ! sesine söz ettin--sustum / yüzüne söz ettin--sustum /yoluna dediğine kanımı kustum!


7 şubat:karanlıktır yolum
8 şubat/9 şubat