Seni Sevmenin Tadına Vardım....

bak !
ala çalıyor şafak....
uzaklaşalım yavaşça sevişme makamından
delikanlı umutlarını
avucuma bırak....
ve sessiz bir ırmak gibi
usulca yüreğime ak..
ak ki;
her damlan içime işlesin,
şafak söktüldükçe
soluğum kesilsin....





gel !
korkak nisanlar peydahlayalım
gözlerim gözlerini ararken,
meraklanma
ağlamanın ayıbını üstlenir
yatırıp kirpiğimi vurgun geceye
yaramı kendim sararım
tenimin yırtıldığı yerden..
tanıdık gidişine
bir kez daha müebbetle geçerim
akşam sefası düşlerimden...





//sende eksilmeseydim,
kaçıncısını yazacaktım aşk şiirlerinin
................bilemem....//





/benimle uyanan adam
sevdalar büyütmeli sabaha
gözlerini sıcak tutmalı
ezberimde olmalı adı
ve adam gibi adam olmalı.../
dedim hep.....
evet,
büyük konuşmuşum...



aslında dikerdim dudaklarımı birbirine
bilseydim
susardım
zil zurna "sen" diye sayıklayacağımı
cesurdum çünkü,
hiç bir öyküde ağlamaktan korkmadım
yazsa da usta şairler
.........ayrılıkları.........
hayallerimin kesintiye uğradığı anda dahi...
ben daha da sevdim , seni yaşamayı...
dedim ya,
seni sevmenin tadına vardım
her an,
hep yeniden
hep daha mavi.....