Seni Yüklesin Rüzgar Sırtıma

O kadar sulayıp da
Olgunlaşmadan el sürmediğim
Tadını almadığım günlerin
Dalına kuş kondurmadım

Kurtlandı yalnızlığım şimdi içimde
Bir kasım soğuğu vurdu düşlerimi

Tutun
Kopmasın hayallerim
Düşmesin çürük zihinlere
Kurtlanmasın kimsenin içi

Bilen bilir
Ne bozuk sevdalar biriktirdik
Gecenin kara kumbarasında
Sabahı olmayan derin uykularda
Zaman koyamadan soldu zihnim
Ekmeden filizlerimi mevsime inat

İlle bir mevsim kölesi olacaksam
Ne soğuk, ne sıcak
Müebbet olsun açmayan çiçeklere
Ve seni yüklesin rüzgar sırtıma