Senli Zamanlar

Hani,
Bir şiirin
Sözcük kaplı merdivenlerinden
Gözün bağlı inerken
El yordamıyla
hiç bilmediğin bir
hayata tutunursun ya

hani,
ayaklarının altında uçurum
kayaları dolaşırken
bir dağın zirvesine ilk adımın
düşer de
zorlu bir serüvenin ardından
o eşsiz manzaranın
keyfini içine çekersin ya


hani,
bir hayatı alıp
kendi hayatına katıp
bambaşka bir hayatta
sırtüstü yüzersin ya
bulutların
mavi ayak izleri
dolaşırken bakışlarında
bir kez daha şükredersin ya
inandığın için aşka

hani,
koca bir kışın ardından
bulutların arasına saklanmaya
çalışan
utangaç güneşin
yüzünde oynaştığı
ışıkların sıcaklığını
yüreğinde hissedersin ya

hani,
sen yalnızlığın o kıraç yollarında
arkandakilere
umutsuzca bakarken
şefkatli bir el aniden
omzuna dokunup
önünde seni bekleyen
yemyeşil bir hayatı
hatırlatır ya...

hani,
kendinden bile köşe bucak
kaçırdığın
ucu körelmiş
kesik yaralarının
tek bir bakışla
bir bir iyileştiğini
hayretle izlersin ya...

hani,
kuş olup kanat çırparcasına
çiçek olup
renk renk açarcasına
yağmur olup
çisil çisil yağarcasına
aynı anda
hayatın her bir yerine
saçılıp
sıcacık değer ya yüreğin
tüm evrene


hani,
bir çocuk gibi,
hani bir bulut gibi
taptaze bir umut gibi
içinde kıpırdanır ya
öldü sandığın duygular...

işte öyle bir şeydir
bendeki senli zamanlar...