Sensin Ey Sevgili

Üfle!
Ruhum serinlesin
Sekine insin gönlüme
Bilsen, ne kadar muhtacım nefesine...

Üfle!
Yangını sönsün kalbimin
Bir bir dinsin onulmaz acılarım
Kapansın kalbimdeki kara delik...

O bahar getiren soluğun
Ensemde hissettirince kendini
Gözümde bir parıltı beliriverdi
Ayaklarıma yön veren kalbin diliydi...

Üfle!
Ki, kesilmesin can damarım
Kuruyup solmasın kırmızı gülüm
Ufuktan beklediğim bahar haberleri
Karalanıp, ye'se düşmesin...

Üfle!
Ne kadar muhtaç insanlık
Sesine soluğuna
Adına yadına
Altın döşeli sapmaz yoluna...

Bir yetimin başını okşayan merhamet
Ya da aç, biilaç sabinin dudağında dirilten nefes
Bin bir yol kavşağında şaşırmış olanın şaşmaz pusulası
Zalimin zulmü altında inleyenin sığındığı şefkat kucağı
Sensin ey sevgili...

13-07-2012