Sensiz Güneşin Gölgesinde Üşüyorum

Ey yar!
Islatırken içimi demini tutmuş akşam
Yüreğime göz göz hüzünler k/aralıyorum...

Vakit yağmur

Dudağımın kenarında çizgiler acıya kesmiş
Sensizliğin terini emiyor uğultulu dilim
Yaralı bir bebek doğuruyorum gözlerimden
Ya gör gözlerimi ya da anla suskunluğumu...

Saydam bir günün koyu avuntularında
Kül kokulu hasretlere can yongası bekleyişlerim,
Sineme kahır yağdırırken sözcüklerim
Kâinattan hüzzam fasıllar dökülüyor...

Günbatımlarında can çekişiyor sızılarım
Ya güneşimi batırma ya da anla kimsesizliğimi

Gecenin gözlerinde kaybolurken akşam yıldızı
Yanış ve yakarışlarım çığlık çığlığa yankılanmakta
Güneşin sabahına düşerken hayalin
Köz mısralar çığ gibi büyümekte sancılarla
Ya bitir sancılarımı ya da anla yoksunluğumu

Karanlıkla barışıktır koyu geceler
Sessizliğinde emzirir gül gazeli şarkıları
Gelmelerinin muştusu düşmedikçe nabzıma
Sol yanımda bitmez soylu tütüşler...

Yürek yarısı
Gönül yarası
Kuytularda sevdam uyurken
Lodoslu bir günün ortasında gel/sen

Çünkü
Sensiz güneşin gölgesinde d/üşüyorum...