Sensiz Olmak Ölüme Meydan Okumak.....

sensiz olmak
eksik yaşamak
hiç durmadan kanamaktı....




tutunmak bir uçurum ağzında,
ıslanamamak yağan yağmurda,
parmaklıklar ardında,
tütünsüz kalmaktı.....





gülmeyin...
yeri geldiğinde
" ben yalnızlığı seviyorum "
safsatasına inanmaktı....





hicaz makamından sevişme makamına geçtiğimde
imkansız gibiydi
düşlememek gerçeği......
üstelik iliğime kadar dayandıysa bıkkınlık
ve kalbim aşkına rehinse
sensiz olmak
hengameyle başkaldırdığım hayatta
bir eylül sancısı,
bir yağmur tanesi,
bir sarı yaprak...........





en ağır sürgünde olduğum doğru
bu cefalı şehrin
kırık kadınıysam....
yorgunum evet !
saçlarım tarumar,
haklısın
ay ne zaman inse şiirime
gözlerim davetkar....





belki de
bana son sözün ne diye sorsalar
derim ki;
sensiz olmak
aşk şiirleriyle suya imza atarak,
şuracığımda ölüme meydan okumak.......
meydan okumak.....