Sensizlik Orucumu Uykuya Tutturuyorum!

30 Temmuz '' yoklugunla savaşıyorum can! ''

Bu gece sen kokuyor kalemim,
ve odamda buram buram hasretin,
sensizlikte esaretim,
kimsesizim,
sensizim,
çaresizim azadına muhtaç!
korkuyorum,
özgürlüğümden uzak!
ve selamımı almıyorsun,
bense bihaber,ölesiye küstah!..

Kapılarım çıldırasıya tırmalanıyor,
açmıyorum...
yüreğim darmadagın yoklugun,
soluksuzlugun,
ve olmazlıgın,
öyle yakıyor ki bedenimi,
ateşe gerek yok!
bir kere dokunsalar,
ciğerleri parçalanacak!
bir kere baksalar gözlerime,
gözleri kör olacak!..

öylesine çılgınca bırakıyorum kendimi,
dokuzuncu kat, onuncu kat ya da belki bir,
ne farkeder..
ölsem bitsem atsam kendimi ,
nice uçurumlardan ne değişir can ?
yoklugunun her saniyesi,
uçurumdan beterken,
her dakika gözlerimde gözlerin,
bedenimde kokun,
ve sen her an ben de ben her an seninleyken,
ölümün ne anlamı var! ?

sensizlik ölümden daha beter yakarken yüreğimi,
herbir adımda boşluga düşerken delice,
koşturmacalarım umarsız ve boşunayken,
ve ben her damlada kendimi biraz daha sana katarken;
söyle ne çıkar vursam kendimi yollara..
söyle ne değişir koşsam gelsem kollarına...

Odamda kaç karo var ben biliyorum artık,
duvarlarım kaç metrekare ezberledim,
bir sigara paketi kaç dakikada bitermiş anladım ,
sensiz buzlu camlar nasıl hayaletleşirmiş,
öğrendim artık!..
sensizlikte nefsimi kırbaçlamak,
yüreğime hoyratça davranmak,
ve sensizlik orucunu uykuya tutturmak öyle kolay ki!..

Biliyorum beni anlayacaksın,
biliyorum beni seviyorsun ve seveceksin,
peki söyle can ;
bu reva mı bize!
söyle can,
bunu hakettim mi ben!
Seni sevmekten öte ne yaptım sana ?

kırılası camların buzlarında,
sensizliğin kumsalında,
ölümün kıyısında
öylesine donuk,
öylesine solgun,
öylesine buruk...
bekliyorum seni..
bekliyorum can!
gel ve kurtar beni!..
gel ve yaşat bizi!...