Serçe Avazı ...

Git benden

ağırlaşan bedeni devrilirken dizlerinin üzerine
son bir sitem yükseldi
yazgısı kara sızısı al kaderine
sesini nefesinde kilitleyen göğün burçlarında
isyan
git benden ! ...


bir kez doğar insan
kaç kez ölüm dolanır sol yanında
de hele kaç kez yaşam çemberinde yardan kayar
kaç kez pişmanlıklar keser bileklerini keşkelerle


ölümlerden ölüm beğendirir yaşamak dediğin
ışığını yitirmiş sokaklar gibi çöker karanlık gözlerine
hangi acılardan geçtin ki , serçe avazında yırtılır
gecenin ruhsuz yüzü


oysa
ak ve berrak
ana sütüyle karılmıştır can dediğin her beden
dokundukça yarınlara umut dokur
yüzünün elifinde titreyen annenin kirpikleri


uyan !
aç şimdi ıssızlıkta uyuttuğun gözlerini
avuçlarına ismini iliştirdiğin bebekler büyüdü
onlar bilir
hiç kimsenin günah toplamak için ellerini açmadığını 'sema'ya