Şerefsizlere

içimde bir ateşsin sen
her zaman yanıyorsun bir alev gibi
ne denizlerde kıyıya vuran dalqalr söndürebliri bu alevi
nede yokluğunla esen rüzgar bittiğinde diner bu alev
gidişinle başlayıp geldiğinde biten bişey değil sevgilim
gttiğinde başlayıp gittiğinde biten bi alev

gidişin için yanan kalbim
yokluğuna alıştığında devam etti yanmaya
ve içimdeki öfke arttıkça dahada büyüdü bu alev
git şimdi
uzaklara git gelme sakın
nede olsa alıştı sensizliğe
esmez artık yokluğunla rüzgarlar
ne anılar nede kalbim ağlar gidişine

git git ve gelme sakın
bu kalpde yer yok artık senin gibi şerefsizlere