Serencam

çabuk döker yapraklarını yalan ağacı
gizlemez dalları çıplaktır
acı kahvedeki telve serap
sızlamaz
en güzel terane hakikattır

alna yazılana kurbanım...!
bazen kader,
bir kürek mahkumunun terinde tuz
bazen de inancın yolunda toz olmaktır

herkes kendi göğünde hükümdar
herkes kendi gönülgâhında sultan da olsa
yaşamak
zembereği gün be gün ölüme kurmaktır

cennet,
entarisindeki gülleri sulayan küçük kızın yüzüdür
hasret,
dokuz yıl on gündür doğuramamış
etekleri ninni
memeleri süt dolu hamile kadındır
kıyamet
bir gün
sevgilinin bedenindeki ateşle yanma ihtimalini düşünmektir

burkalı bir Afgan kadının hayali
görülmektir
düşmüşün hayali
şifa diye yaralarına sürülmüş yangınları söndürmektir
benimki ise
cami avlusuna bırakılmış bebeğe güneş şefkati vermek
evladı yitik bir ananın
gül dalına astığı ağıtı okurken ölmek
ve
un ufak edilmiş bir züğürt mezarının yanına gömülmektir

/...insan olmanın bedeli yaşamak
yaşamanın bedeli yanmaktır
kaçakcı heybesinde haşiş
gerilla namlusunda kurşun
yaraya saplanmış kör bıçak gibi
güzel bir düşün
tam ortasında uyanmaktır.../

1990

bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı yay,ank,2006