Ses Ver Artık Anne!

Karanlıkta gözbebeğim sancıyla büyür
Devriyesinde büzülür bir tarafım
Esiriyim bu kentin
Kimsiz, kimsesiz, sessiz...




Çığlığımda boğulurken suskular
Düğümünde yutkunduğum
Çırpınışımdır gurbet...

Sıla ah
Yarım kalmışlığım
Gün görmemiş dünlerim
Her türküde suratımda,
Şamarla patlayan ağrılarım...



Gurmeliği doyumsuz
Yutmuş hayal, düş, sevinç
Arta kalan geride
Mutsuz çehre
Kırık mızrap, gözyaşı
Damlasında çehremde sıcaklık
Yüreğimde inatla umutlu bekleyiş...








Uzağımda annem
Toprağında babam
Sesi sus pus abi
Hani kardeşlerim
Hani yine soğuk her yanım...






Düşte kızıl elbise
Yar uykuda
Ben pençesinde gecenin
Dar solukla
Sabahı zor ederim...









Irak kaldı hepten bize sevinçler
Kol kola gezmekte hasret ve gurbet
Bense yaş düştükçe anılarıma
Soruyorum şimdilerde
Yüreğime basa basa
Yıpranan resimlere,
Ne oldu bize?
İçimde yağmur
Sıyrılamam ömrümün küllerinden...








Ses ver artık Anne!
Gökyüzünde ay nerede?