Sesime Ses Ver
Kırlanğıç kanatlarından süzülürken zaman.
Geçen vaktin farkına neden varamaz insan.
Oysa daha dün çocuktum.
Doymamıştım hala ,
Ne evcilik oynadığım bez bebeğime,
Ne de mahalenin erkek çocuklarından üttüğüm,
Bir teneke dolusu misketlerime.
Kovalamasaydı akrep yel kovanı
Su gibi ğeçmeseydi zaman,
Ahh keşke olmasaydı şu akşamlar.
Ne aceleleri vardı, bir yeremi yetişeceklerdi sanki?
Çağımasaydı annem akşam ezanlarında.
- Kızzzz safiyeeee!!
Gözün kör olmasın senin emiiii ?
Kız sen akşamın olduğunu görmüyormusun ?
Şimdi baban gelecek yemek yiyeceğiz.
Hadi çabuk doğru eveeee!!
Oysa ben nasıl da kaptırmıştım kendimi,
Çarlinin melekleri,rindeki
Esmer Sabrina rolüme.
_ Ben yemek yemiyeceğimmmmm!!
Bana ne gelmiyorum,siz yeyin aneeeee!!
Bir suçlunun peşindeyim işim var,
Daha çok işim var anneeee!!
Sönmeydi kahrolası sokaklambaları.
O suçluyu yakalayacaktım belki de ?
Kaçırdım elimden ama,hadi neyse!!
Sen görmedin ama,
O küçük kızın büyüdü anne.
Senin yokluğunda ne fırtınalar esti,
Ne dehlizlerden geçti esmer Sabrina,n
Bir bilsen ?
İyi ki görmedin biliyorum üzülürdün.
Kıyamazdın esmer meleğine.
Ama hiç pes etmedim,
Tıpkı seni öğrettigin gibi.
Düştüğüm yerden bir avuç toprakla kalktım anne!!
Günler bir bir ardına düşerken gönül yurdumdan.
Günler geldi geçti ama,
Yüreğimi deldi geçti be anne!!
Umutlarla sardım,can kesiği yaralarımı,
Canım çok yandı içim acıyor anne.
Şafağı sökmeyen sancılı gecelerde
Yorğanı çekip başıma sessizce,
Sessizce ağladım anne!!
Her yeni doğan gün yeni bir umut demekti.
Avuç avuç biriktirdiğim topraklarıma,
Mavi umut tohumları ektim,
Esirğemedim bir yudum sevgimi.
Suladım,suladım,suladım.
Ama bir türlü toprağa kök salmadı.
Umutlarım boy vermiyor,
Büyümüyor, büytemedim anne!!
Artık eskisi gibi kararmıyor sokak lambaları.
Ama ben hala yakalayamadım o suçluyu.
Ne ektiğim umutlarım sürğün veriyor,
Ne de yürekteki sevdalarım.
Sanırım bu hayat oyununda
Sabrina,n rolunu oynayamadı anne!!
Haydi uyan da bir ses ver esmer meleğine.
Ama doğruyu söyle ne olur.
Yoksa bu oyunda ki suçlu,
Benmiyim anne!!
can kesiği yaraları umutlarla sarmak....hangimiz yapmadık ki ??? şafağı sökmeyen sancılı gecelerde yorganı başına çekip ağlamayan var mıdır acep ...kim bilir 🤐 çok insanca...çok yalın ..çok içten ifadeler....kutluyorum.😙
Anne ile yarenlik.... Ne kadar güzel........... ............... Bu yarenliği anne yaşarken de yapabilmek..... Çok yaraya merhem olurdu.... ............... Çok güzel bir dışa vuruş.... Okunası olmuş hanımefendi..... Sağolunuz....sevgimle.........
safiyecim ; bu şiirindeki sorgulamalar bana o kadar tanıdık ki.... sanki eski şiirlerimden birini okur gibi hissettim bir an için... hele finalde oyundaki suçlu ben miyim ...diye soruyorsun ya ! hatırlarsan , bende bir şiirimde ''beni oyuna almıyorlar , neden mayamı farklı yarattın ki..'' diye Tanrı ile sohbet ediyordum 🙂 suçlu falan yok canım arkadaşım , bazen hayat karşısında öyle yoruluyoruz ki..kendimizi tükenmiş hissedebiliyoruz hepsi bu .... ben senin ayağa kalktığında eskisinden de güçlü olacağını biliyorum 🙂 çarlinin melekleri diyince de...yüzümde bir tebessüm belirdi. benimde kahramanım sabrinaydı :)))
gerçekten çok güzel olmuş sevgili şairim insanlar kaderlerini kendileri belirlemiş olsalardı bu şiirler yazılmazdı.hayat malesef böyle birşey ne istersin ne bulursun.inşallah iyi ve güzelikleri bulalım temennisiyle kutluyorum sizi.tebrikler.
bir sam yeli gibi esen bir şiir okudum kaleminize sağlık çok çok güzeldi duygularınızın kaleme döküşü gerçekten çok güzel tebrikler safiye hanım👍👍👍👍👍👍😙