Sessiz Ağlayacaksın...

/ Çocuk ellerine yılan soğuğu çöreklenir
Dilin çatallanır iki dudak arasına
Nefesini düğümleyip boğarsın içinde /

Bilinçsiz mırıltıların dağlara çevirir yüzünü
Hüzün gölgelenir görüntüsünde
Tedirgin korkusuyla bir ceylan seker pınarına
Can havlinin ırmağa saldığı kaderle keder
Suları yatağından kaldıracak kadar güçlü
Damlası yanaklarından süzülen tuzun ağırlığı kadar ölümcül

Sakın ağlama...
Güneşin çıplaklığını ellerinle giydirip
Kefen gibi sarıldın geceye
Hazırdım üstüme soğuk karanlığı çekmeye
Düşlerin vardı senin
Siyahın koynunda çırpınırken çaresiz
Yıldırımlar alkış tutsun diye bekledin

Oysa...
Kayalar bulutların buselerinde ıslandı
Aşka hazırlanan kadın gibiydi toprak
Ormanın dalları şarkını söyleyecekti rüzgârla
Çiçekler zırhını yırtan tomurcuklardan haykıracaktı neşeni
Gecesi genç bir kıza benzeyecekti
Ay yüzünü örten tülden sisleri çekip
Binlerce yıldızı çıkaracaktı karanlığın arkasından

Şimdi!
Acıyı alevlendiren bir büyü/yalnızlık
Loş düşecek bir şiirle yüzüne
Kaşların deprem sessizliğine gergin
Mimiklerin kırılır yüz/eyin/de
Kadehte bıraktığın dudak izi resim çizer tersine
Birde sağanaklar dolar gözlerine

Unutma!
Telkinlerin düşünce...