Sessizliğimi Boynuma Asıyorum
Kırıyorum
Gözlerimdeki kan çanaklarını.
Hüznüm düşüyor
Çiğinden üşümüş yapraklara.
Sonra sımsıkı sarılıyorum
Bastığın topraklara
Yalnızlığımı ararken
Saklanan güneş ardında
Utanmış yüzümün
Korkaklığı siliyor izlerini.
Nefes almaya çalıştıkça aklım
Bir su gölgesinde
Şakaklarıma çivi çakıyor
Sonra üşenmeden gidiyor...
Ölüm ilanı mı veriyor...!!!
Manşetlerinde;
Yalnızlığımı sulara bulayıp
Kan çanaklarında
Düşlerimi yüzdürdüğüm yazıyor.
Sonra,
Düş yaprakları kuruyor
Çiğinden hiçbir şey kaybetmeden,
Derin bir nefes çekiyorum
Korkaklığına aldırmadan
Bir toprak da daha
Yüzümün yalnızlığını yakıyorum.
Sessizliğimi kurutup
Boynuma asıyorum.
ismetim okuyup ağlamayı özlemişim, şiirdeki heybeti özlemişim,
canımsın kardeşim,
selamlar
Sonra, Düş yaprakları kuruyor Çiğinden hiçbir şey kaybetmeden, Derin bir nefes çekiyorum Korkaklığına aldırmadan Bir toprak da daha Yüzümün yalnızlığını yakıyorum. Sessizliğimi kurutup Boynuma asıyorum.
farklı bir duygusu vardı bu şiirin ismet.... tebrik ederim seni👍👍👍👍
gen şairler okuyorum yaşlı mısralar asmişlar boyunlarına oysa, yaşayacaklari yaşadıklarından çok olacak ve güzel olacak yayla yollarina çöken sis grisi renginde olsun istemiyorum yürekleri çifin çiçeği sarisinda olsunlar aşk koklansin onlardan..
sevgimkere saygimkere
Nefes almaya çalıştıkça aklım Bir su gölgesinde Şakaklarıma çivi çakıyor Sonra üşenmeden gidiyor...
tebrikler kaleminize sağlık ...👍👍👍
ismat harika...
kıymetini bilsnler boynundakinin...
kutlarım canım.. sevgimle...