Sevda Makinesi

Ha'di, yapsanıza bana da aynısından!
Düşünce, elimden tutan
Basınca düşlerime karabasan,
Yarınlarıma umut versenize!

Hani; herşeyin çaresini bulmuştunuz?
Kopsaydı elim kolum, yenisini yapardınız,
Yapay insanlar,
Kendi giden makineler,
Hangi oyuncağınız beni sevebilir?

Birgün göçüp gitse anan baban,
İnan, beş dakkada verirler hemen
Hiç el değmemişinden birer tane,
Çocuksa, aşına su katılmamışından
İstediğin sayıda emrine amâde.

Birşey kaldı yapmadıkları,
Belki de alıp satmadıkları yegâne şey,
Acısa yüreğin;
Varmı ki ilacı; merhemi, şurubu?
Lokman Hekimi; tamir edici
Sevda komasına girsen
Makineler sayıklar,
Hep eli kolu bağlı bekler
doktor amcalar.

Hiç, sevenini gördünüz mü siz?
Elbette yapamadılar henüz;
Yüreğinde sevda atanını,
Bir makine 'aşığım' dese,
Yalanını nasıl yakalardınız?
Yalvarsa 'sizin için ölürüm' diye,
Ne kadar üzülürdünüz?

Nitekim diyecektir sonunda;
'Ben makine değilim!'
Yüreğine nasıl inanacaktınız?

25.11.2008

------------------------------------------------------------------------------------------------
arka plan:

Bugün, artık çağın makineleşmeye doğru gidişinden esinlenerek, yüreğin konumunu ele alıyoruz..
Çağdaş olunca, yüreğin modası geçer mi? Sevda, hiç çağdışı kalır mı?
Bu konuda, çevremizi saran makinelerin davranışını irdelemek gereğini duymuş ozan abimiz..
Bakalım, bunlar sevda işini becerebilecekler mi?

Saygılarımla.