Sevdasızlığın

Maviydi maviş gökyüzü, düştü kefeye özlem
Ve o kadar aylak
Sersem leylek kanadında üşüdü
Rüzgar
Derdini taşımak
Sırtını sırtıma dayayıp
Derdimi taşımaktır derdin

Yoruluyorum...

Hayat imgelemim durur yanı başımda
Çarpık şeffaf sessizliğin ötesinde
Cama vurur gölgen, asılı kalır güne
Turuncu çağlayan öfken alır beni
Bağışla!
Biliyorsun;
Her alın'a
Kader adında devrik cümleler yazılmıştır
Önsöz;
Zıbın
Beşik
Son söz;
Çaput geçit
Hu diyor;
Toprak, hava, su
Eriyor potada ezgi
Kül oluyorum
Bu kül bildiğimiz kül
Kokusu erguvan bahçesi

Seni yarına hevesle postalanmış mektup tadında sevmiştim
Ama neylersin
Hayat işte
Doğurgan yalnızlıklar
Boy veren fidan dalları gibi
Uzadı gitti
Moda'dan bir tramvay geçti
Anason kokulu o renkli pasaj
Şimdilerde Amerikan işi kahve satıyor
Kent;
Yığınla
Ölü
Yığınla
Esir

Her yaşanan gurbettir biraz
Uğruna bir tutam
Savruk aşk düşer
Yatıya kalır sevdasızlığın
İçimde canhıraş ürpertiler

Bu renk
Kendi payına
Tutsak geceleri yazar...