Sevgi Kördüğüm Bazen

ellerini alırım bazen
tohum olsa sevgi güneşi olur toprak
bazen fısıldarım şu kadarcık kulağına
kaynak suyu
zuhur baharı
yıldız misali kesilir duyma isteği
acıklı öykü kirpiğin den süzülen
ballıca tadında küf kokusuna
köksüz ağaç gibi darmadağın olur bakışlarım
parmaklarının ucundadır renk tuvali
yeşil sazlığı
serçecikleri
serçe çırpınışı yüreğinde
çırpı ellerinden iki çift gözler perçinlediğinde
fırlatırım kelimeleri yetimhane duvarlarına
öldükçe ölesim gelir onlardan biri olurum bazen....






konuşmalıyım
belki canının yandığını bilmiyor ya biliyorsa
kelime haznesi anlatmaya yetmiyorsa yok yok
hiç aklından çıkmayacak sona yakın bir alev topu
mutlak hüzün babası olur ağlama duvarını öpüşün de
kızarıp bozulacak tamda olduğu gibi şiirmiş vezinmiş
ellerinin cayır cayır yandığını bile bile aldırmayacak
hiç tadamayacağı o sevgi hışımla yığıldığında
yani tahammül çemberinin zembereği boşaldığında
boş beleş kelime ordusu kalbinin köküne yapışacak
eminim kendiyle sataşan cümleler gırtlağına oturacak
off büyüdükçe
ellerini alırım bazen
toprağımı suyumu ak kağıtlara
doldurup doldurup dökesim gelir
taşarım ellerim ceplerimde buz kesen vakitlere
konuşmalıyım bu karmaşanın benzer yanlarını
saatin 25'İ eşliğinde mızıkçı çocuklar gibi
burnumun direğinin acıdığını
konuşmalıyım
yoksa saldırganlık kurşun ağırlığına dönecek birer birer
hafızasız oyunlar oynardım köhne çatılı evin dip köşesinde
yeşil sazlığı
serçeciikleri
iki çift gözleri
öyle bir bahar boyadım ki ''seni seviyorum'' derken
babamın sesini getirirdi ılık rüzgar konuşurdum allı güllü perde ile
kapatmazdım pencereyi....






konuşmalıyım
onlarda dar yollarda huzur arayacak
sevgiden kördüğüm olmuş ruhlarıyla
beklenen bahar gelmediğinde konuşacaklar köksüz ağaç gibi...