Sevgili

gayrimeşru acılarım vardı benim
ve sahipsiz satırlarım..
ne zaman mutluluğa soyunsam;
üşürdüm..
buz gibi yüreklerde adı vardı mutluluğun;
sıcaklığı yok..!
tadı yok..!
umutlarım solardı daha yeşermeden
gözlerimden okunurdu dile gelmez küfürler..

sancılarım vardı benim
geçmişin gölgesinde içimde büyüyen
büyüdükçe isyan olurdu her sözüm
oysa mutluluğa hasretti benim özüm..

aslında
yalnızlık mızıkçıydı
belki de kıskanctı
ne zaman sevinç çiçeklerimi gördüyse
acımadan kopardı attı..

ve..

sevgilim..
senin aşkın eritti ayaz gecelerimi,
varlığında yok ettim yalnızlığın suretini..
en küçük tebessüme yabancıyken yüzüm;
gülüşlerime hayat verdi bir küçük sevgi sözün..

sevgilim..
yürek acı dersini başarıyla geçti
bak! nefesinle savruldu acının izleri
şimdi ders mutluluk;
duy..çaldı zili..!

kalbinin kapısını araladım
girdim içeri
ve bıraktım sana biriktirdiğim en güzel düşlerimi
ver elini sevgilim;
kara gözlerinde kaybolmaya bu yürek yemin etti..