Sevgiliye Mektup..

Sevgilim,
Bu kez kalemi senin için aldım elime,
Senin için yazacağım bu gece.
Söylemek istediğim o kadar çok şey var ki,
Nereden, nasıl başlayacağımı bilemiyorum,
Aslında korkuyorum, çok korkuyorum,
Tekrar yaşamak istemiyorum o acı hatıraları.
Hep yaralanan ben oldum, hep ağlayan ben!
Zaman zaman içime gömdüm yalnızlığı,
Aslında alışamadığım bir tek şey vardı,
Sensizlik.







Belki de yazmamalıyım bu satırları,
Hatırlamamalıyım seni ve kararttığın geçmişimi,
Yakmalıyım anıları, parçalamalıyım hain yılları,
Sonra seni gömmeliyim eski raflara.
Okurum belki yaşlandıkça,
Seni hatırladıkça.







Gözyaşlarım,
Artık söz dinlemez oldular,
İnadına akıp duruyorlar, onlar da yapamıyorlar sensiz.
Baksana hala yolunu gözlüyor yaşlı gözlerim,
Gelmeyeceğini bile bile.
Sana uzanır oldu ellerim,
Ve sana bağlı, senden kopamıyor tutsak yüreğim.






Belki de uzaklaşmalıyım bu şehirden,
Yüreğimi de bırakıp kaçmalıyım belki,
O benim olmamalı artık,
Deli gönlüm sana bağlandı, beni yıktı,
Parçalara ayırdı artık.







Anlayacağın temelini sağlam dikememişiz,
Aşkın.
Boş hayallerle süslemişiz odamızı,
Körmüş gözlerimiz, karanlığı fark edememişiz,
Yenik düşmüşüz bu sevda yolunda,
Ne yazık, unutulmak da varmış kaderde,
Bilememişiz.







Of of, yine hüzünlendi gecem,
Kara bulutlar etrafımda dönüyor.
Neden yıldızlar bana uğramaz oldu?
Sanki herkes yüz çevirmiş bana,
Kırmızı güllerim de,
Bir tek dikenlerini gösterir oldu.






Aynalar konuşmuyor artık eskisi gibi,
Her şeyi ters görüyorum nedense,
Yoksa bana yaşattıkların,
Onlara da mı yansımıştı aynalardan?








Biliyor musun, kahvemi de yarıda bırakır oldum,
Artık medet beklemiyorum fallardan,
Onlar da kandırdı beni,
Yapayalnız bir köşedeyim şimdi,
Dualarım da kabul olmuyor artık,
Güneş, sadece batınca selam verir oldu,
Ben ise karanlığa inat, seni görüyorum
Gecelerimde.








Hiçbir şeyden zevk almıyorum artık,
Küçük bir tebessüme bile muhtaç kaldım,
Her yerde yalnızlık karşıladı beni,
Sorgular sualler, bitmek bilmez oldu.
Aşk yargıcı yolumu kesti, hesap sordu,
Kimse bana inanmaz oldu artık.
Onlara göre sevmek suçmuş, cezası ağırmış,
O kapkaranlık hücreye de razıyım inan,
Zaten uzun sürmez, alır beni yanına,
Kara toprak denilen zindan.









Hep martıları bekledim, belki bir haber gelir diye,
Kim bilir kaybettiler mektubunu, o deli sularda,
Ya da böyle teselli buldum yıllarca,
Kandırdım zavallı yüreğimi ya da,
Bir gün gelirsin diye bekledim,
Yine yoksun bu sonbaharda da.








Şimdilik bu kadar ey sevgili,
Eğer olur da mektubumu alamazsan,
Karanlık gecelere sor beni,
Anlatır belki sana bütün bildiklerini,
Sakın geri dönme olur mu bir tanem,
Bastığın toprak anlatır sana büyük sevgimi,
Mahşerde bekleyeceğim inan sevgilim.
İşte o zaman görürsün yarattığın eseri.
Ben seni kalbime gömdüm,
İstesem de yırtamam ki bu yırtık kefeni,
İstesem de yırtamam ki.