Sevgiliye Son İsyan

Bugün aklıma sen düştün.
Gerçi hiç çıkmıyordun ki aklımdan
Bu defaki daha, da farklıydı.
Biraz korkak, biraz heyecan ve umutsuzca
Evet, işte telefon elimde...
Ellerim titrek...
Gene içim buruk
Her zaman ki gibi gene yoktun sen.
Zaten hiç olmamıştın ki
Hep bir hayal,
Bir arayış, bir düşünce hep bir bekleyiştin sen
Gene habersizce hüzünlere gömdün beni
Gene kendimi suçlama ya başladım...
Biliyor musun sevgili?
Seni tanıdığım güne isyan
Elini tuttuğum günlere lanet
Kokunu içime çektiğim dakikaları kara gün ilan ediyorum.
Aslında sen kaçmakta hep haklısın sevgili
Bizim ne bir sonumuz nede hayallerimiz olamazdı.
Ama ben bunu yüreğime anlatamadım.


Çünkü sen başlı başına bir hayalsin
Ansızın ortaya çıkan
Ve gene ansızın kaybolan
Sana bu son isyanım sevgili
Son acı çekişim, son gözyaşlarım.
Kendimi neye benzetiyorum biliyor musun? Sevgili.
Okyanusta yolunu kaybetmiş bir balık misali
Ne karaya çıkabiliyorum
Ne, de yolumu doğrulta biliyorum
Yoruldum artık be sevgili
Ya bir yol göster nefes alayım
Ya, da bırak ta ben yolumu bulayım
Bu son isyanım son serzenişim sana...