Sevişme -II
Hiç kimseden hiç kimseye mektuplar yazıyorum
Okunmayan mürekkeple
Unutmayı aklıma kazıyorum kederi
Sevişmek için olmayan mazeretlerimle
Hüzün gelemiyor artık peşimden
Acıdan bin fersah uzaktayım
Umurumda değil zira
Sevişmemin tam da ortasındayım
Müsadeler alıyorum hayattan
Akmıyor zerrece kanım
Boşalıyor zembereği zihnimin
Sarsılmaktayım
Çığlık çığlığa sessizliğe dokunuyor dilim
Bütün zırhlarından arınıyor gece
Daha bir gür çıkıyor şimdi
İç sesimle monologdayım
Düşünceler ulu orta sıyırıyor zincirlerini
Ay ışığında kendimden arınmaktayım
Çıplak kalıyor elimde gece
Yıldız tozlarına yolculuktayım
Şafak sökmeden aklımı siyahtan
Işığa dokunacak gözlerim
Vazgeçtim şükür saraydan tahttan
Asla eski ben olmayacağım.
"İç sesimle monologdayım"
bir harika, duygusu öne çıkan, söylemleri kuvvetli şiir. Tebriklerimle...
Hayatı kimi zaman böylesine ti almak ve de hiç ama hiç yokmuş gibi/inadına kendinle yaşamak.. -Hayata bir dizi restler okumak.. -Ya da zarı kendi ellerinde tutmak gibiydi Şair... -Kaleminden farklı bir çalışmaydı...
yorum yapcak degilim güzel olana güzel demek lazim gelir dizeler ardi ardina biribirinden hos
memnun oldum hosnut kaldim.... 👍
Şafak sökmeden aklımı siyahtan Işığa dokunacak gözlerim Vazgeçtim şükür saraydan tahttan Asla eski ben olmayacağım.
bugün düne benzemiyorsa bizde eski biz olamayız dostum zaman dehlizinde yol almaya devam ettikçe kutlarım gönül kalemini saygılarımla
AKICI BİR ANLATIM
MÜKEMMEL BİR FİNALDİ
TEBRİKLER KALEM DOSTU
İLHAMIN BOL OLSUN 👍