Sevişme -II

Hiç kimseden hiç kimseye mektuplar yazıyorum
Okunmayan mürekkeple
Unutmayı aklıma kazıyorum kederi
Sevişmek için olmayan mazeretlerimle


Hüzün gelemiyor artık peşimden
Acıdan bin fersah uzaktayım
Umurumda değil zira
Sevişmemin tam da ortasındayım



Müsadeler alıyorum hayattan
Akmıyor zerrece kanım
Boşalıyor zembereği zihnimin
Sarsılmaktayım



Çığlık çığlığa sessizliğe dokunuyor dilim
Bütün zırhlarından arınıyor gece
Daha bir gür çıkıyor şimdi
İç sesimle monologdayım



Düşünceler ulu orta sıyırıyor zincirlerini
Ay ışığında kendimden arınmaktayım
Çıplak kalıyor elimde gece
Yıldız tozlarına yolculuktayım



Şafak sökmeden aklımı siyahtan
Işığa dokunacak gözlerim
Vazgeçtim şükür saraydan tahttan
Asla eski ben olmayacağım.