Seviyorum Öyleyse Yaşiyorum
Seviyorum kızımı bir tane.
Seviyorum çocuklarımı ikiyüz tane.
Seviyorum arkadaşlarımı, dostlarımı,
Sayısını bilemem,
İyi ki bilemem.
Bazen ummadığın kişi dost,
Dost bildiğin fos çıkabiliyor.
Ama onlarıda seviyorum.
Seviyorum kırlangıçları.
Her gün balkonumu camı kirletseler de.
Karınca yuvalarını,
Köstebeklerin tarladaki izlerini,
Bir kayanın kuzeyindeki yosunu.
Seviyorum belediyenin refüjlere diktiği,
Laleleri, siklamenleri, menekşeleri.
Benim yaşadığım yerde, daha güzelleri,
Çiğdemler, papatyalar, gelincikler ve niceleri
Hiç birini değişmem.
Seviyorum Romenlerin müziğindeki ezgiyi,
Doğudaki zılgıtı, karadenizdeki horonu,
Ama zeybeğe laf söyletmem.
Afrikadaki tam tamları da seviyorum.
Strausun valsini de Vivaldinin konçertosunu da.
Ama halk müziğimize laf söyletmem.
İnsanları seviyorum,
Afrikalı, avrupalı, asyalı fark etmez
Ama .ülkeme ve insanlarına laf söyletmem
suçluları bile seviyorum.
Suçu ne olursa olsun sonuçta insan.
Seviyorum.
Seviyorum öyleyse yaşıyorum.
Ama bir yanım eksik,
Yarım yaşıyorum yarım.
Güzel bir yaşam felsefesi. Katılmamak olası değil. Tam derken, finalde "yarım"lığını vurgulamak sürpriz olmuş ama daha da anlamlı ve düşündürücü. Kutluyorum.