Şeytanın Gör Dediği

Şeytan gör dedi,
Ama ben
Gözlerimi kapadım.


Korkusuzdum


Çünkü,


Bildiğim tüm duaların şefaatçiliğiydi sığındığım...


Bir baktım ki yapayalnızım...


Öyleyse;
Dudağımda mühürlediğim tüm sevişmeleri
Ve kapalı kapılar ardına kilitlediğim arsız gülüşleri
Şimdi gün yüzüne çıkarma zamanı...


İster dinle;
İster tıka kulaklarını duymak istemediğin gerçekliğe,
Bilmezden gelsen de;
Besmelesiz açılan duvak günahından
Bir anlık cinnet söylemlerine meyletmekte bakışlarım.


Farkındayım;
Yeşertmek ne kadar imkânsızsa bozkır kifayetsizliğinde fidanları
Diz(e)lerimin arasına mavi sıkıştırmak da o kadar imkânsız


Ne yaparsam yapayım maviye alışamıyor hüzne batmış bakışlarım...


Şehvet çocuklarının
Alın damarı çoktan çatlamış söylemleriyle
Rüzgâra karşı hiç yüksünmeden sövüyorum...


/Deliye sorulur mu hiç ahvali?
Halimi soranlara gülüyorum.../


Bak işte;
Titreyerek sönüyor etrafımdaki yol gösteren son ışıklar,


Yüzünde el yordamıyla gezintiye çıkabileceğim hiç kimsem yok.


Arta kalan birkaç kelimem de ölüme adanıyor...


Şimdi ben;
Atacaksam kendimi dünyevi boşluğa
Bir cami şerefesinden olmalı diyorum.
Belki dibe vuracakken
Bir ana rahmine düşer
Bu unutulmuş bakışlarım...


Ya da kim bilir
Gerekte kalmaz
Nasılsa katli vaciptir bu izansızın...


Ama kim ne derse desin,
Gülümsemelerden mahrum kalmış çocukluğumun
Jiletlenen kollarından akıyor ruhum...


Arta kalanını
Malikin şahitliğinde
Hem de haraç mezat
Göğsümden emzirdiğim o cisimsiz ifrite satıyorum...

............................


Bunları bilerek


Şimdi beni yeniden yargıla...


Emin ol


Bunu,
Aksi sırdaki mavilere hasret esrik sıfatım gibi


Bunu arsız ölümü bekler gibi bekliyorum...


Sabırsızlıkla...




Temmuz'2009 Aydın....