Siccîl ve Siccîn
Bu şiir, 23.06.2024 tarihinde
günün şiiri seçilmiştir.
Lehçesiz sözlerim, duruyor zaman
Mevsim normallerinin ortasında
Sıkıştırılmış sabrın içinden suskun
Gidiyor kadınlar
Uzun mesafe esmer ifadesiz
İri kemikli ellerinde zikir
Kurumuş dudaklarında dua
Oğullardan uzak eril seslere hasret
Bütün yanlışları düzeltir gibi
Öfkeyi yutup
İri siyah gözleriyle donuk
İlmek ilmek dokunmuş içindeki fırtına
Göğüs kafesinde Ya Hay düğüm
Dalan gözlerle belki çocuktular
Kopup gelen çığlık her veda
En kıyısız acılarını içine alır
Nefesini savura savura geçer dokunmadan bize
Serinlemez hiçbir rüzgar
Dağların dingin ve onların oyuk ve gizli
Sakince dokunup taşları alnına dayasın
Sonra upuzun bir sessizlik çöl uykuya dalar
Gece kıvrılarak gider
Kadim acılar sıyrılır zaman
Henüz doğmamış gelecekler var
Bitmemiş savaşlar
İmgeler görüyoruz
Doğru zaman doğru yer
Bir avuç su bir dünya çöl ve sahra
Kan
Dediler ki
Atlar hazır deniz orada haydi
Kuşlar geldi kocaman kanatlı
Sevindik çol çocuk koştuk avluya
Bin ton sessizlik önce ağır ağır indi üstümüze
Bir siccîn bir duman
Sonra ne kollarımız kaldı ne çocuklarımız
.
Çocuklar kalmadıysa biz niye varız ki?
Kollarımız zaten dermansız..
Korka korka ama heyecanıma yenik düşerek sonuna kadar okudum :) teşekkürler, tebrikler
Bazen bin çığlık örter geceyi, bazen bir duman kulaklarımızdaki uğultu... kalemine sağlık şair, yine iyi bir şiir okudum.
İçimden okurum genelde, bir şiirle konuştum az önce. İyi geldi. Kaleminiz ve siz var olunuz.
Çoğalan suskunluğun nefesine yürüdü şiir. Bazen tarifsiz imgelerde savrulurken ruhumuz..
Ve bir duman gürültüsünde kurumuş dudaklar
Sevgiyle