Sığamadığımız Dünya

Artık ....
Sardunya yaprağında eskiyordu günler
Doğan güneşteydi tüm saatler
Zaman artığı eski bir sahne ... ve
Boşlukta asılı duran acılı öyküler .

Bir yüreğe sıkışmıştı dost sesleri
Sevgiye giden yollara akıyordu hayat
Mevsimlere sığıyordu aşk
Ve yıllara ...
Nisan'lar ... Şubat'lar ... Eylül'ler .

Sevimsiz ayrılıkları ağırlıyordu saniyeler
Gökkubbenin gölgesindeydi bitimli ömürler
Her şey sığıyordu yaşam sarmalına ... her şey
Hüzünlü her bakış
Kirpikten süzülen her damla
Uzatılan her dost eli
Yitik mavimsilikler
Ve yakıcı sözler !

Her şey sığıyordu yüreğin çekmecesine
Karanlığın savurduğu geceler
Suni gök gürültüleri
Depremsi yıkıntılar
Endişeler ... sızılı gülüşler
Ve o dönümsüz gidişler !

Mehtap sığıyordu Dünya'ya
Dalgalar ... denizler
Hatta bütün cumartesi'ler
Yarım kalmış sevgiler
Yaşanmamış finaller !

Her şey sığıyordu Dünya'ya .. her şey .

O kocaman boşluğa ...
Bir biz'dik sığamayan
Ellerimizde kan ...
Dilimizde savaş ...
Cebimizde ihanet ...
Ve içimizde isyân ...

İnsan ..... İnsan !!!...