Sığınaklardayım Yine
Issız bir gece
Belirsiz karaltılar
Bense bir başıma içiyorum
En koyu karanlığı
Sığınakların yıkık duvarları
Hayatın yön tabelaları
Ve göğün mürdüm solukları
Kayıp gidiyor gözlerimden
Amansız bir karanlıkta her yanım
Tek tek yıkılıyor mahyâ ışıklarım
Gök yine solgun ve yamalı
Sevemedim gitti bu siyahlığı
Hey ... kim söndürdü yıldızları ?
Kirli bir bulut
Eşiğinde bekliyor yüreğimin
Ve bininci tutukluluk vakti gecelerimin
Bilmem kaçıncı sorgudan dönüyorum
Üstelik bu gece
Çığlıklara misafir gidiyorum
Bıraksa rüzgâr bakışlarımı
Geri döneceğim şu azgın fırtınanın kenarından
Ama ... bırakmıyor
Ve kurtulamıyorum bu esaretten
Kurtulamıyorum
İçimde bitimsiz dip yangınları
Hüznümde düş talanları
Ve bilinmezliğin esrarı
Sanki herşey katmış beni peşine sürüklüyor
Karanlığa gömülüyorum yeniden
Etrafta ölü yaşam yığınları
Hey ... kim var orada ?
Kim söndürdü yine yıldızları ?
Bir gazete düşüyor ellerimden
Bir haber geçiyor radyo
Suskunluğum zorluyor kapıları
Bir ölüm ... bir şehit ... bir kayıp ... kaza
Bin eza ... bin cefa
İçimin sızlayan ezanları ... gözümün biten yaşları
Ey isyân .... ey insan ... orda kimse var mı ?
Söylesenize ... kim söndürüyor durmadan şu yıldızları ?
( Bu kaçıncı ... ve daha kimbilir kaç tane kaçıncı !... )
Amansız bir karanlıkta her yanım Tek tek yıkılıyor mahya ışıklarım Gök yine solgun ve yamalı Sevemedim gitti bu siyahlığı Hey ... kim söndürdü yıldızları ?
Ey isyân .... ey insan ... orda kimse var mı ? Söylesenize ... kim söndürüyor durmadan şu yıldızları
ışıklarda yıldızlarda yerinde duruyor ama gidende geri gelmiyor malesef ne diyebilirim ki eden utansın tabi utanacak halleri varsa kalemizie sağlık👎👎😕😕😕👍
😥😥😥.....ablam😌😌... kendi kendimize ağlaşır dururuz😙😙😙
Biliyorum bu yara hepimizin ... hepimizin !... 😥 Soruyoruz hep bir ağızdan ... hey ... orda insan var mı ? ... diye Hepimiz üşüyoruz ... ama ordan cevap gelmiyor !... Kaç yanlış kavşak , kaç usulsüz imar , kaç eksik malzemeli inşaat birileri para kazanırken can aliyorsa eğer ... orada insan yok galiba . Umutlanmak bile zor artık . Çok zor .... 😥
üşüyorum anne! yeryüzünü gerdanına iblis bulaşmış yüzsüzler basmışken, göndere insanlık değil çıkar bulaşmışken mum çiçeklerimi her türlü menfaat sularken baharımı şehit ederken ayaz bakışlılar ve toprağıma gasp sistem yeşeriyorken
ben üşüyorum anne!
ne olur doğurma beni..
sen bir yanımı kapatırken sıcaklığınla
açıkta kalan yerim hergün cehenneme değiyor!
Nilgün anne.. cehenneme değen yerimi yazmıssın...
Kanadım....
Birileri söndürsede yıldızları....dediğiniz gibi siz kaleminizle yakmaya devam edeceksiniz ...ve bizler....inançla...dirençle...arkanızda olacağız ! duyarlı yüreğinize sağlık. şiire tebrik ve sevgilerimle...👍