Şiir Olsaydı Keşke
Yokuş başında koptu ellerim
babamı kaybettim
yokluğum...
gerek varmı anamı anlatmaya?
dağ bir yanda annem dağın yamacında...
böyle şiire kurmamıştım
ki
saatimi..
gidecektim sabah okula
şuursuzum çalmadı saatim
zile geç kaldım uktelerimi kaybettim
daha dün yarım çocuklarda kaldı...
onlarsızım
deftersiz kitapsızım...
üşüyorum
yitirdim sobamızı
bağımız bahçemiz kaldı kiremit altında
sevmemde kirazı canlarımda kaldı aklım
darmadağınım....
bilirsiniz sizde de vardır divan
ama bilmezsiniz
gül desende takıldı kaldı şenim
bildiğiniz gibi değilim....
bir kapımız vardı bizim
aslan girerdi içeri
ay başıma !!!
ki
gün yapışırdı saçlarıma kol bir yanım bir yanda kanat
uçardım
uçardım..
şakıyan kumru uçardı
gül yüzüme gülerdi..
siz, er deyin ben evliya
ağam vardı benim ..
vakitsiz dokundu Mevlam çatımıza
devrildi gerçeğim uçup giitti çeğrek hayallerim..
ay donuyorum...
güneş sağım solum nicedir güneşsizim pus düştü varlığıma
ben yönümü kaybettim....
Başlar herşey Nasıl olsa bitecek der gibi..
Biz aslen Yürekzedeyiz. Şu aralar tüm his senetlerimiz düşüşte Öyle ki mutluklarımızın menkul kıymeti, eksilerle ifade ediliyor Üstelik bir de, herkeslerce imtina edilen bir beddua Vakitsizce peyda oluyor yezit dudaklarımızda;
Haydi söyleyelim; Sebep olan kaderse, o utansın !
Kutlarım abla..
Çok güzeldi..
ay donuyorum... güneş sağım solum nicedir güneşsizim pus düştü varlığıma ben yönümü kaybettim....
aslı dılerım yön kaybedişin anca şiir kurgusunda kalır..tebrıkler arkadaşım harkuladeydı..sevgıler
Yaşamdan hüzünlü, hemde çok hüzünlü bir anlatım di şiirin sevgili dost.
Ansızın kaybetmeler, beklenmedik bir anda şok geçirten kayıpların verdiği hüzün.
Hani çaresiz kaldığında insan, omuzları düşer ya, gözleri boşluğa bakar, çare arar.
Ama ne çare, hayat devam ediyor ve onlar yok. Dağlar da yok, dağların yamacındakilerde yok belkide.
Varlarken değerleri bilinmesi için bu şiiri okumalı herkes. Bir gün gelir hüzün çöker kapımıza.
Tebrikler sevgili Aslı.
Hepimizin darmadağın olduğu zamanlar vardır,bazen de iyiki vardır der insan böyle de şiirler çıkar,ellerine sağlık Aslı hanım...
hüzünlüydü...