Şiir Ölüyor...

Saklanmış
Dibi olmayan karanlıklarda bedbin
Satır aralarında çıldırmış gölge
Boşluğa savuruyor yiğitçe yumruklarını
Duvarın arkasından bağırıyor ha bire
Yalancı avcı misali kahramanca anlatıyor
Çaresizlik ezber yapmış yüzüyle
Avuçlarında kor ateşi tutuyor
Üşüyor harfler mısraların içinde
Şiir ölüyor






Gülümsüyor
Namlunun ucundan kaçmak için
Ellerini kaldırmış esareti kucaklıyor
Şimşekleri çekmemek için üzerine
Dişleri parlıyor karanlıkla beraber
Yalvarıyor kendini ispat için
Boyanırken sözcükler binbir renge
Her yanı çamur gözüküyor
Kaçıyor er meydanından
Şair eriyor





Bilmiyoruz sanıyor
Saldırırken pis pis sırıttığını avuçlarında
Minderin dışında pehlivan kesiliyor
Ezberlemiş üç beş tane cilalı cümle
İnadına isyanın kıyısında geziyor
Salyalarının imgeleri bulaşmış izine
Sanat ilahi tabu sanki / inkarı kuşanıyor
Ölüyor yanında narin bir kelebek
Hoyratça ve yiğitçe üstüne basıyor
Kalem kırılıyor











Gaziantep
4.3.2008