Şiir Y/araları /Son Nöbet

H/ayın gecede tutulan son nöbetiydi bu !
Ve aşk gözlerin kadar masumdu...

Ben aslında sana huzuru getirecektim
Vakit gece olmasaydı eğer,
Gözlerinde bir şiirin ezberine düşecektim !

Ama vakit geceydi
Ve sen çoktan kapatmıştın gözlerini
O an bana seni izlemek düşerdi
Ben de üstüme düşeni yaptım
Sana baktım...

Varlık ve yokluk arasında bir sessizlik giyinmişti gözlerin
Dokunsam parmak uçlarına ellerimden kayıp gidecektin
Dudaklarında soluksuz bir nefes tüketirsen
Sana kilitlenmiş soluğumu sen nereden bilecektin !

Saat zamanı bölüyordu yine
Durmadan sana çalıyor ve senden geçiyordu durmadan
Gözkapakların aralandığında
Aceleyle bir lokma uyku çalıyordum zamandan
Ve seyrine devir teslim oluyordum ardından...

__ah yüzün...
Hüznümün mavi hülyası
Şiirleri katledilmiş şairliğimin en güzide mısrası
Öpsem günahım !
Uzak dursam bin asırlık hasretle yanışım olacaktın
Uzak durdum !
Çünkü vakit geceydi
Çünkü yüzün bir günaha yazılmayacak kadar yüceydi !
Uzak durdum !
Artık hasrettir yerim yurdum...

Adını kaç bin defa fısıldadıysam boş duvarlara
O kadar kendimi buldum yankılarında
Çünkü sen bütün seslere kulak tıkamıştın
Biliyordum beni de duymayacaktın !

__ya ellerin...
Avuçlarımın ayazlarına bahar müjdesi
Düşlerimde vuslatın o körpe sesi
Gurbetlerimin hüzün bestesi
Tutsam sılam
Bıraksam katliam !
Tutmadım !

Sen uyandın
Günün aydın

Şimdi bende her vakit gece
Ama gözlerim kör pencere
Ne yüzün düşüyor bakışlarıma
Ne ellerin dokunuyor karakışlarıma...

Ara sıra şairliğim de tutmasa
Kim yoldaş olur
Bu başı bozuk sızılarıma ?

(7.gün)
04:15