Şiirci

(şimdi alıp elime kitapları
şöyle sokaklara çıkmalı)

senin için bu şiirim
düşleri uykudayken kendisi ayazda olan çocuk
söyle tablandaki simitlerine
kızarmasın sana baktıkça susamları
bu ayıp sana çok yabancı

beşinci kattaki duvar ustası
senin için bu şiirim
dilsiz yapma artık yapıları
haykırsın 'Sensin benim sahibim! ...' diye
beklemesin mahkeme kararları
kiralara tutsak olmuş cılız umutların

derslikte coşkun sellerle çoğalan öğretmen
bu şiirim de senin için
derleyip dağınık çiçekleri /silkele
sevinçlerine bulaşmış küresel tozları
yarınlara bile de çocuksu çığlıkları
kararmasın ülkemin ufukları

senin için bu şiirim
ekmeği çalınmış köylü
bir bir ateşle korkunun harmanlarını
dualara bırakmayıp nisan yağmurlarını
yağ / gürle
çimlendir kurumuş tohumlarını

dünyaya göbeğiyle bakan kız
aynalı kaldırım yosması
beyni dövmeli oğlan / zaman bozması
hey! ülkesini satan politikacı
kalmadı size şiirim / üzgünüm
adınıza kara harflerle
hüzünlü öyküler yazmalı
ağlamalı


haydi!
şiirci geldi şiirciiiiiiii!




Nisan, 2005 / Taksim