Şiirde Mahrem
Talih, kök salacağım toprağı üstüme örter
Recm kalbindeyse
Kendinden uzaklığından çakılır tabutun
Nefesin, mahrem der
Göğün türküsünü gözünde ağırladığından
Maviler dolmasın denize
Yeşil inmesin dala yaprağa
Biçimler sesler renkler
Son yalana ulanan aldatan ayna...
Tekrar dağılmak için toplan
Tekrar ağlamak için gül
Tekrar ölmek için yaşa...
Dirileceğin toprağa gömdürmek
Ruhumun benden habersiz işlediği son suç
Mahrem eller
Mahrem sevmek
Mahrem sevişmek
Ölmek bile mahremken
Yaşadım dediğim hayatta
Nefesime etim
Nefessizliğe but
Hudutsuz
Sonsuz
Bir mavi köpürürken söner
Bir beyaz kar'a öykünürken kirli
Kapı pencereyi bilmez
Duvar neyi kapattığını
Her şey uyuduğu zaman...
Az giderim kendimden
Uz dönerim ölümden
Uyumakda mahrem...
Safkan acılar basamak
Hadi...hadi ...hadi hadi...
Gökyüzü ...
Helâle tutanacak tek dal yok...
👍kutlarım dilacım gene döktürmüşsün tebrikler harikaydı👍
dere tepe düz gider,
dizerim kafiyenin dallarına,
çok güzel şiirdi
sevgiyle kalın...
bu muhteşem ötesi şiire geç kalınmışlığımın hayıflanmasındayım..her şiirnizin mısralarındakı derun-i coşku yürek inzivamı katmer katmer etkıler ve bazen ilham olur yeni şiirlerın yol açılımına.. şairem yürek sesinize bir kez daha hayran oldum.. bınlerce taktir ve tebrıklerımı bırakıyorum kalbi selamlar
..öncesi kavramdan yola çıkılsın demek kolay değildi..'mahrem' servet miydi fukaranın yağmursuz saçak altı mı..fakat şair rengi tonu deseniyle öylesi biçmişti ki mahrem elbisesini şiire.. işitildi finalde namahrem, farklı ve faklıydı teşekkürler tebrikler...
Hudutsuz Sonsuz Bir mavi köpürürken söner Bir beyaz kar'a öykünürken kirli Kapı pencereyi bilmez Duvar neyi kapattığını Her şey uyuduğu zaman...👍
Güzeldi yürekten kutluyorum Dila hanım...