Şiirlerimi Dudaklarına Serpiştirdim..

Son zamanların en lüzumsuz portresini çizdim..
Görenler hayretlerini göz bebeklerine sakladı,
Dudakları sadece kendi gibilere kıpırdadı..

Dokunmadı hiçbiri..
Düşmedi gözlerinin derinliğine..
Hiçbiri parmak kıvrımlarını incelemedi..
Ben, avucunun kader çizgilerini bile resmetmiştim oysa..

Kirpiklerini gölge siyahına,
Saçlarını deniz kumuna buladım..
Şiirlerimi dudaklarına serpiştirdim
Şarkılarımı kulaklarına..

Büyüledim evrenin toprağını
Sessizlik...
İnsanlarda büyülendi..
Çamur karıştı bir kere kanlarına..

Periler üfledi rüyalarını saçlarıma
Üşüdü gümüş kokan nefesim
Bir hışırtıyla uyandı güneşim
Karıştırdım saçlarını dağların en koyusuna...

Darbelerim hafif ama derindi..
İnerdi damarlarından ruhuna
Oysa fark etmedi hiçbiri
Bu kadar mı körlerdi acaba..?