Şikâyet Etmem Bilirsin ...

Nerdesin !...
Zaman beni biçiyor umarsız
Biçare yaşlar faydasız
Ama ben şikâyet etmem bilirsin !

Üç santim az ... beş milim fazla ne farkeder
Durmadan kesip dikiyor şifon kanatlarımı
Tavandaki budaklara gizleniyor sızılarım
O yüzden sen göremezsin !

Harabelerin artıklarını döküyor kıyılarıma
Mor çizgiler çekiyor bakışlarıma
Saklansam da gölgene ... buluyor beni hoyrat
Sen halâ yoksun ortada
Bilmem ki nerdesin ...
Hem ben şikâyet etmem ki , bilirsin !

Ummana katarım kederleri
Kara bir perde çekerim güneşe
Gizlediğim yağmurları çıkarırım karanfilli bohçadan
Yağdırır giderim uzaklara bir telaş ... sessizce
Sonra yine ...
Bilinmez diyârların menekşelerini toplar dönerim
Ve bir ateş yakarım hayatın gözlerinde
İçimdeki avazları dökerim alevlere bir bir
Belki bir gün , uzak sevgini de yakarım kimbilir ?

Sen duymazsın bile
Nerden duyacaksın ... yoksun işte
Bilmem nerdesin ...
Zaten ben hiç şikâyet etmem ki bilirsin !

Bilirsin , öfkeleri sinemde bitiririm
Sevdamı dörde bölerim
Biri sana ... öteki bana
Diğerlerini de bitişlere saklarım
Hani ... sorarsan bir gün dönüp de , bitti dememek için
Seni üzmemek için ...
Sende tükenmemek için ...
Seni bende yaşatmak için !

Hadi söyle nerdesin ?
Ben şikâyet etmem bilirsin ....
Ama ....
Ama dördüncüyü açtım !

( Zamanın doluyor kum saatimde ... bilesin ! ... )