Şimdi Burada

Yağmur değmiş ellerine

Hüzzam şarkılar kokusunu vermişti

Parmak uçlarına

Göç kuşunun

Acemi

Terli

Yalnız

Soluğu değiyordu

Horon’da bir el yüreği tutuyordu

Elleri kiraz mevsimi kokuyordu

(Haziran ;kana karışmış ada olmuştu)

Kuşlar uçuyordu

Sıcağın değdiği ağacın dalına

Tekrar kavuşur muyum

telaşını yük ediyordu

Binlerce kanat

Kuşların an’dan

Denizin sonsuzdan

insanın hüzünden

Heybenin ucundan

İstanbul’da bir el suya dokunuyordu

Elleri ilk güz mevsimi kokuyordu

(Eylül ;yeşil kente komşu olmuştu)

Sadece gitmek ve kaybolmak

Geçip gitmişlikler atlasında

geçmişe karışmak demişti

Yola revan bilge kadın

Yağmurun şiddetini gözlüğü ile ölçüyordu

Elleri son güz mevsimi kokuyordu

(Kasım;İstanbul olmuştu)

Sürekli

Ufuk çizgisini takip ediyordu

Çizgi

Kızıldı

Dönencenin son ay’ı gelmişti

Soğuktu

Dalgaların sesine es verdi

Bir vardı

Bir yoktu

Parmak uçları kiraz mevsimi kokuyordu

Ellisinde çevirip sayfayı düşlere bakıyordu

Elleri Karakış mevsimi kokuyordu

(Aralık;düş gezgini olmuştu)

Sokak/lardan

Düş/lerden

Aşk/lardan

Not alıp küle rengini veriyordu.

Elleri Zemheri mevsimi kokuyordu

(Ocak;elma kabuğu kokusu olmuştu)