Sincabî Döpiyes
bir selam...
başladı işte yaşama dair insan konçertosu
dur!
koşma
acelen ne küçük!
gerek yok bu telaşa
sen gibi
herkes geç kalmıştır önceleri
koşarak yürüdüğü
sonra eğilerek yavaşlayacağı yaşlara...
inancın en saf halindesin şimdi
guslün farziyet vakitleri
ama eriyecek bir müddet sonra o da
yüzüne sürdüğün kıvanç saltoları gibi
tebelleş olduğun, teyellenmiş insan maskaralıklarıyla
bir gayeye sattığın inatlar
boşa verdiğin kutsal tahayyül prangaları
büyüdükçe ezilen ahlâk yanın
acırken gülen
ağlarken acıyan bir yangın...
sonra bir can parçası
o ki tüm dünyaya bedel
annenden sonra teyellendiğin ilk yaman
her şeyin boldur ilk vakit
avuç avuç akar şefaatinin narı
zenginliğin şehvetinden hallicedir
verirsin her şeyini fedadır canın canına
kuyruklu duvaklı bu beyaza...
çabuk geçer vakit
sonra aya tutsanır yıldız
unutmazsın da
sırtında taze kan sıcağında çuvaldız
başka ağlamalar bastırır seni
işte biraz daha çoğaldınız...
yatsı çabuk gelir lakin
insan gibi yaşamak zordur
kıptî geceler uzandıkça yamacına
yaşamak zorluğuyla ihtiyaca yetememek damlar
bacalarından
senaryosunu hiç okumadığın bir resitaldir bu
seyircilerinle ve sevdiklerin arası bir yerde
temaşa kargaşa telaşe hır gür yalan dolan
hele arada
kaybettiğin insanlar da olmasa
sadece tufeylisindir
hayat kapsama alanlı bu liberal hırsa
ama geç de olsa bir gün mutlak değer zihnin usuna
aslında topu topu
iki vakit gülebilmek maçıdır bu yaşamak olsa olsa...
nihayet
tekrar öze dönüş duaları okunur
yine en başına dönersin
temyize
kırıp döktüğün tüm değmezmiş günahlarla birlikte
rind olarak yaşamak seansları asılır duvarlarına bu bölümde
yalanmış
ve senin için dönmezmiş işte
bir dünya insan yattığı halde gözünün önünde!
bir sâlâ daha...
ya siz ne sandınız dünyayı
bolluk bereket ve ölümsüzlük panayırı mı
her şey var burada!
evet ise cevap
bir yanılsama sanrısındasınız ...
geç de olsa fark etmek iyi midir
yoksa fark etmek için geç kalmış olmak mı daha acıdır
o da kibirden hapis riyaya falcıdır
unutmamalı ki
asıl kazanç
hep kaybın satır aralarındadır...
evet nihayetinde her şey var burada
ama
rahat ve huzur için değil bu dünya
ve
asıl nihayet kaybettiklerinin sorgusundan sonra...
ToprağınSesi
( şiirime isim babalığı yapan , düzenleme ve derleme katkılarında bulunan Küçük Usta diye hitap ettiğim değerli kardeşim Mücahid Günay Ertopuz'a sonsuz teşekkürler)
Hayatın güzel bir özeti çıkarılmış.Gençlik,orta yaşlılık ve ihtiyarlık.Bu evreleri yaşarken insanın hep aldandığı doğru.Hep geleceğe doğru hesap yapılır.Yarın daha iyi olacak!Şaire göre bu asla tutmayacak hesaptır.Zamanın muhasebesini yapmak insan aklı için en zor hesaplardan biridir.Çünkü zamanın karşısında kendi hiçliğini ve çaresizliğini anlar.Şair bunu bir resitale benzetmiş.Çoğu kez çalınan müzikler zoraki olur.Beğenmeseniz de kafa sallayarak beğendim dersiniz.Hayatı panayır sayanlar da yanılırlar.Oysa yararlandığınız şeyler sizin ihtiyacınız kadar olan şeylerdir.Ne fazlası vardır ne de azı.Yaşamın özünü tespit eden ,gözlemlere dayanan güzel bir şiir sundu değerli şair.Yüreğinize sağlık.Sevgiler.😙😙😙😙😙😙👍
gençken öylesine acele edersin ki kendi şiirini yazmak için... yazarsın... sunarsın sonra hayata... okursun gururla... yazdığın en güzel şiirdir...belki de ilk şiirin... çok seversin... sonra her okuyuşunda hissedersin acele ettiğini...demsiz çay gibi... her yudumdaki tortusunu...alkışlar sevdiklerin seni... aynı tortuyla ağızlarında...
sonra bir gün bir şiir okursun... şiir... demli şöyle tavşan kanı... her yudumda yüreğinde hissedersin demini... derinliğini... o zaman farkedersin işte bir zamanlar yazdığının şiir olmadığını... keşke dersin... keşke yazmaya çalışmaktansa, okusaydın yazılan nice şiirleri...
tek güzel tarafıdır yaşlılığın... anlarsın aslında hiçbir şeye geç kalınmadığını hayatta... üstelik razısındır da artık gerçek bir şiirde imla hatası bile olmaya...
kutluyorum ikinizi de... farklıydı... başlık şaşırttı gerçekten...kalem değil ama... derindi... tavşan kanı 🙂
saygımla...
Yazılmış, yorumlanmış; geriye okumak kalmış.
Şölendi.
Usta ikiliyi içtenlikle kutluyorum.
büyüdükçe ezilen ahlâk yanın acırken gülen ağlarken acıyan bir yangın...
senaryosunu hiç okumadığın bir resitaldir bu seyircilerinle ve sevdiklerin arası bir yerde
Şiirin belkemiği bu ikisiydi benim için. Final ayrı bir konu. Girişte size heyecanını sunan bir feryad ve peşisıra bilgelik öğütlerine benzer kaside. Şiir tehdit gibi, olacakları, olmayacakları anlatan. Tedbiri telkin eden tehdit bu. Estetik bir perspektif. Son iki pasaj tamamen yazılış amacını içeriyor şiirin. Okurların bekler mi bilmem ama önceki şiir başlıklarına ve konularına nazaran muhtelif şiir oldu diyorum.
Bir içim su.
Kendimi buldum. Bu sebepten beğendim. Şiirin başlığını anlamak güç. Gizemli kalması hoş. Sincabi : bej demek, grinin öncesidir bende bej. Bir insan ömrü nasıl tasnif edilir renklere göre. Doğduk bembeyazdık, gençlik? İşte o döpiyesi giyip savurma vakti mi diyeceğiz?
Şiir karar versin.
Teşekkür ediyorum,
Kutluyorum,
Saygılarımca😎
bir yaşam macerası sıralanmış en incesinden dizelerinizde...ümit yoktu zaten rüyalarımda şimdi dizelerinizde bir kez daha kayboldu:)