Siyah Arzuhal

Gözyaşı ve
Alın kefeni...



I-



ibranice söylenen bir şarkıda
düşüncelerimi leşlere bağladım
gözlerimin damı yaş yerine vahşi ifrit içiyor




ey duvar tenim
o kadında neden yaktın
hücrelerimin çırpınışlarını




II-




bir adamın sevi karanlık güzergahında
kaç ironi süt çıkmazlığında körlük inecekti
yağmur kentimin yalın ayak taşlarına
parmaklarımın boğumları kalemimde
asılı adam güncesi
avluda ahmet volta günahını içmekte
tene giydirdiği kadınlarla
parmaklık ardında ter içinde günahsız bir kadın
sorgusuz katliamda azraili bekliyor




günah hudut sınırında kaybolmuş bir adamın teni ağlamaklı
kangren düşünde ayaklarının parmaklarını kemiren kendisi
meyhane rakısında kadehe düşen ruhunu aramaklı
bir iki üç dört sokak ucuz tenlerde
her yerini yosma balcıklarla yamamış
kokusu titrerken dikiş yemiş kadınlar tohumuyla
siyah kıkırdamalar ayin yapıyor
kahkaha gölge koleksiyonunda




sonranın sonrasında yaşamın kopmuş
alın kemik ipinde
dudak uçkurunda tövbe etmeyen bir adam
bir romanın içinde sessizce ağlayan bir kadın
iki ayrı akıl yarığından kendilerini sallandırıyor
kent dar ağaçlarından
rüzgar tüp bebekleri katlediyor
iris delirme çılgınlığında ölüm meleği




III-




ah mikail
dudak karanlığında duvarlar pıhtı sokağındayken
hudut teninde kaç tohum atılmıştı
o....u rahmin döl yatağına




pıhtılanmış sokak köşesinde
adressiz bir kadın seyrederken adamı
dizlerinin üzerinde bir neşter kesiği
kesiğinden damlayan kanla dua yağdırıyor
göğün en uzak yerden kopmuş temiz ruhlar alemine
bir kendisine af dilerken
bir de tanrıya sormaklıydı
adamın tensel girdap kasırgalarını
tövbe ve af şimdilerde musa asasında nil kadrajı



ve kadın şimdilerde tövbe matemi akıtıyor
akordu bozulan göğsünün kan moleküllerinden




tanrı affedecek miydi
başka kadınların
ruh bedenlerini giyen
elleri günah kokan adamı




kadın tavaf edebilecek miydi
göğün bedenlerine inen
hesabın sorgu vaktinde




IV-




iki kemik kentinden
biri beyaz biri siyah külleri yağdırıyordu halbuki
melekler şükürde kadının dil ucundan
bismillah vaveylasından iniyor
avuçların düşünce sıratı eşkıya ezeline




yüzüğümü temizle tanrım diyordu kadın
nifak dolu kadınların loğusa bağından
bebekler çığlığı yudumlamadan
beni aklımın kutsallığında
Tanrı mabedinden koparmadan
temizle tanrım diyordu temizle
annemin sütü gibi ak kalsın ruhumun emaneti




ve tanrıyı unutup
siyah kırkırdamalara dalan adama ise günah,
saniyede otuz
dokuz buçuk derecede piç alev kanıyordu
kendi yarattığı alev teninde




günahların çoğalışında kadın kendini
ganj suları kutsallığına bıraktı
budist rahipler avuçlarında
kızıl lahitle devşirme asırlarının
tibet sapkınlığında akıl kaçkınlığı
tırmarhaneler dip boyu anka külü
küllerden küllere başın öne kapanışında
ellerin birbirine dikey olarak doğuşlarının
alın kök kemiğinden ayinli budist hıçkırıkları kayıp




V-




ey ganj
ruhların tanrı göbek bağından gelen suyla
temizle kadın gözyaşlarını



ey şiirin ruhu
mutant dna bozulmalarından
kadim ırkların lehçe çığlıklarını alıp
göğü kirleten
sesli kadınlar topluluğunu diktim repliklerime
dilimin kemiği yas karanlığında
tırnaklarımın iğnesi metal peydahlıyor
ruh inlemelerinin rahim zinasına
yer ise
içre gamzelerime kıyamet filmi
sükûnet yastığımda diriltiğim '' kırık mızrap ''




'' ezel-i nur'u '' kaybetmeden
oku oku alnıma bir el fatiha
tanrı lanet yağdırmadan
yeni doğan matem üfürüğüme






Ahmet Ormancı'ya
Saygılarımla





Tülay
mart-ı nisan çığlığı
onüç