Siyahları Giyinen Bir Prensestim

Etrafımdaki karanlığa
S/ağlayabileceğim şekildeydim
Belki de çığlıklarımın rengi y/oktu
Tek öğrenebildiğim renk siyahtı

Bu yüzden en çok gördüğüm
Yaşanmışlıklarım hep kördüğüm
Siyah elbiseme boncuklar diktim
Zamanla daha güzel olduğunu fark ettim

Farkına varıldı değişen elbisem
Ama bir türlü ulaşılmadı
Çığlıklarımın geldiği yere
O yüz/den işte

Temizliğin adını öğrendim
İnsanları g/özledikçe
Temizliğin rengi beyazdı
Sol yanımda saklı olduğunu

Farkettiğimde anladım
Daha çok değerini
Herşey kördüğüm olsa da
Seni yaşatan temizliğin rengindeyse

//Hep oturmak çığlıkların içinde sessizce bir köşede//