Sızımsın

Kim bilir hangi kıyısız akşamlarda
Hangi yakınsız sevdalarda
Sabahlamaktasın?
Avuçlarımdaki sıcacık kumlarda
Ayaklarıma kapanıp,
Sonra çekip giden
Dalgalardasın...
Anlamsızım...
Gönlümün çağlayanı
Şimdi
Bir martı çığlığı kadar
Yalnızlıklardasın...

Söyle gülüm...
Hangi gönül bu kadar
Denk düşer sevdana?
Hangi bakış
Bir ömrü anlatır sana?
Öksüzsün şimdi
Bir kırık sandal gibi
denizlerin ortasında..

Yoksun...
Yalanda olsan yoksun...
Düş de olsan, hayal de olsan
Konuşmuyorsun.
Upuzun bir çöl yalnızlığı
Gibi
Susuyorsun...
Konuşmazım, yakamoz bakışlım.
Bu suskunluğunla bana
Konuşmayı öğretiyorsun...

Göğsüme umursuzca süzülüp giden
Bir yaşla,
Yolsuz yordamsız esip geçen bir
Rüzgârla,
Ara sıra ahla, yasla,
Umutsuz bir umutla
Bana geliyorsun...

Hoyratım! Asi rüzgârım!
Hangi yamaçlarda takılıp
Kaldın?
Hangi iklimsiz baharlarda
Sevdamı bıraktın?
Unutkanım!
Şimdi yazdığın yalnızlık
Masalında
Hem oynayan hem oynatansın...

Bir yanık bir aşk kokusu geliyor
Uzaklardan,
Uzağımsın...
Ertelenmiş ve hiç kullanılmamış,
Düşler kadar
Uzağımsın...
Ve hiç bir felsefesi yok artık
Hayatımın
Bütün yorumlar
Çakışıyor bir yerlerde,
Ne kendime çekebiliyorum hayatı
Bütünüyle,
Ne de fırlatıp atabiliyorum sana.
Bulunmazım!
İçimde dolaşan kör mayınım.
Günbatımlarında hep
Bitmeyen bir sen varsın!
Yalnızlıktasın...
Harcadıkça çoğalan bir hasret yolluyorsun
Her gece bana
Ellerime aniden düşen kızıl günbatımım
Oluyorsun.
Kanlı gün batımımsın.
Dünlerde ölen bugünüm
Bugünlerde ölen yarınımsın...
Yarınsızımsın...
Sızımsın...