Şizofren Düşler

Şizofren düşler -V-

İlk gün kadar ak olmayı özlüyor ellerim
Sessizliğim sabit duruyor odamın duvarında
Israrla söndürmüşüm tüm anılarımı
Müsvetteleri natamam zihnimin satır aralarında

Ağlamak erkek işi
Ağlamak kolay böyle zamanlar

Gençliğim;
Tutamadan kayan avuçlarımdan
Aralık penceremde kırlangıç fırtınası
Dilimde bin yıllık hüzün
Ada ışıkları bilindik cılızlığında

Upuzun loş tüneller gibiyim
Yürünülesi değil yani
Kapanmaya yüz tutan gözlerim ebedi susta

Renksizliğe uzanıyor yollar
Kalemim acılar mezarlığı
Düşlerimi iade etmiyor
Bin yıldır kilitli ceviz sanduka

Dur durak nedir bilmiyor zaman
Hüznün koridorları yönsüz
Tunçtan damlalar doğurmaya meyilli gözlerim
Artık benim olmayan yuvalarında

Orta yaş rıhtımım;
Demir almayan rotasız gemiler barınağı
Saydam bir fanus içinde
Kızgın bir boşluk yalnızlık
Aman vermeden yüreğimle sevişiyor ulu orta

Sonundayım yine rezil gecenin
Şehr-i İstanbul kadar ıslak
Cümlelerim kadar çıplağım
Tarumarım

Anlayacağın ey zalim;
Yaşıyorum ve direniyorum hâlâ
Ölmek yeğ geliyor her mısrada
Aşkı yazacağı günü bekliyor şair yanım
Şair yanım bu aralar sonsuz ayazda.