Sobelenen Düşlerin Ardından

S ükûta erdi gece, konuşamadım, sustum
O nu gördüm elinde ihtişamlı asayla
B aktıkça ufalırken uçup gitti tasayla
E llerim tutsak şehre, aklım harabelerde
L ütuf ecelimdeyse yaşam hikayelerde
E n çok yürek ağladı ben hep geceye küstüm
N e çare avutmadı yıldızların gülüşü
E trafta gam kokusu, titrek aşkın gelişi
N e çare ben her gece kendi içime p u s t u m





D amarlarımdan içip sevgiyi k a n yerine
Ü rperdim yüreğimde hissedip gözyaşını
Ş ehla bakışını tut, al da çek git başını
L imanım ıssız, s e n s i z küsmüş aşka kaderim
E ngerek zehrini sür, bırak ölsün kederim
R otası olmayan sal, devrilirmiş unutma
İ necek yerin yoksa beyhude atıp tutma
N asıl olsa çığlığım düşer l â l ellerine



A slında bilir misin? Güneş uzaktır güne
R uhu boştur gecenin, içi dolmaz bir türlü
D üşlerin alnı sıcak, sahte yüzü pütürlü
I slanmış ezgiler boş, aslolan rüzgâr sesi
N ağmesi kesilse de dinmez aşkın nefesi
D ünyadaki her varlık görünmeyenle yaşar
A rdına bakar hayat, eğri yoluna şaşar
N e de olsa biter düş, s o b e l e n i r sürgüne








Ocak / 2013