Sokağı Örtünen Çocuk

iki çift göz misali
ayıplarına sığınan gece
hissiz sokak lambaları teninde
sığıntı bir yağmur keserken soluğu
ıslak ekmek banmıştı vicdan aralarına
ağlamak varken hıçkırık nöbetlerinde
kaderini dokuyordu sarı çuha çiçeğinden

yarımsız dünkü sıla Türküleri
omuz başından heybeler boş
loş virane Meyhanelerinde
şarkıcı yarım ağız tellerde
yırtık gece perdeleri
üstü çıplak ölü kuşlar

fırçalarla şiir temizliyor çocuklar
yanık betim kaputlarından
köşe başlarında asırlık lahitler
gizlerine dolanıyor elleri
eller ki kocaman ve kaba
törpülerde şekilsiz

ağlar fırtınalar koparıyor çocuklar
yarınsız düş kırıklarına
iç geçirmelerde soluyor izler
pamuktan yorganlar sererken bulut
kaldırım taşını örtünüyor çocuk
zift karası düşlerine

ağla çocuk
bitimsiz limanlara uğrasın yolun
serçe sürülerine ekmek at
yakamoz topla gölgelerden
dinsiz dünya duraklarında
sana da dökülür gökkuşağı
cennet renginde

09.06.2010

düşün çocuk asırlık zevk saltanatları kanatmazsa beynini
yeni çiçeğe duran tomurcuklar gibi düşle meyve verdiğini