Sokak Çocuğu

Yaşanmamış bir çocukluk ,usta kalemin elinde iç burkan dizelere ve okunası bir şiire dönüşmüş.Yüreğine sağlık sevgili Sevim Kılıç.Kutlarım gönülden 👍👍👍

akıcı bir şiir

mükemmel bir tema,👍

aslında sevgiye hasret olan sadece sokak çocuklarımı diye düşünmeden edemedim bir anda.. toplumumuz artık okadar doyumsuz bir toplum oldu ki dünya meşğalelerine yetişe bilem için anne babalar harıl harıl çalışıyor. çocuklar ya kreşlerde ya bakıcılarda yada büyük annelerinin elinde bişekilde büyüp gidiyor. Onlaerın bari sokak çocugu diye bir adı var , ya bu adsız kahramanlara ne demeli. oysa sevgi her çocugun en büyük temel gereksinimi. bu şiirle beni taaaa yıllar öncesi,ilk oğlumun doğdugu yıllara götürdünüz Sevim hanım,, sayenizde mazide bir yolculuk yapmış oldum bu vesile ile kutlarım efendim duyarlı yüreğiniz dert görmesin saygılar.

Etiketlerde vurguladığı üzere, "sokak çocukları"na sevgiyle el uzatın, diyor duyarlı şair. Şiirde de sokak çocuğunun özellikle sevgiden yoksun olduğunu etkileyici biçimde dile getiriyor. Acımak yerine, ilgilenmek, korumak, sevmek gerektiğini vurguluyor. İçtenlikle katılıyor, kutluyorum.

Anlamlı şiirinizdeki "hiç" ler küçücük bir yüreğin omuzlarında taşıyamıyacağı kadar ağır. Bu "hiç" ler olmadan çocukluk yaşadım denemez ki...Finalde yazdığınız gibi... İç acıtan türden harika bir şiir... Uzunca bir aradan sonra tekrar hoş geldiniz Sevim Hanım...Özlemiştim sizi de şiirlerinizi de Kutlarım... Sevgilerimle