Son Deminde Eylül

Ey her gece uykularımı yoklayan ayrılık
Hani söz vermiştin, gelmeyecektin geri
Şimdi tut kanatlarından düşlerimin de
Koyalım zaman denen utanmazı bir heybeye
Saçalım itin önüne, ya da at sürüsüne
Hangisi yer seni, bilemem ama
Ömrüm heder oldu senin elinde

Saklı kentimin sarnıçlarında şırıldayan
Gün sıyrığı dallarda konaklardı serçelerim
İnada inat, şarkılar söylerdi güllerime
Elinde teli kırık bir sazla
Boynu bükük bir ozan
Sen Mayıs olacaktın hatırlasana
Koşacaktık kışa inat, yollarda
Koy gitsin demiştin bir zamanlar
Koydun beni, iflah olmaz bir hazana...

Oysa Eylül
Kanadı kırık serçelerin mirasına oturmuş
Höllük eliyordu, bebek belemek için
Saçlarında kar yangını ışıltılar saklarken
Kirpiklerinden topluyordu uykuların en kesifini
Titrek ellerinden mi çıkmıştı kırgın yemiş mısralar
Yoksa dilinde mi kilitlenmişti
Seni seviyorum diyen soluklar
Bilmiyorum

Kederin al yaşmağını örtmüş de yüzüne
Davullu zurnalı bir düğüne gidiyordu
Sırtında beyaz kefenle
Hiç olmadığı kadar değerliydi şimdi
Bir zamanlar ona kahredip, sövenlerin
Elleri üzerinde...


20.08.2009