Son - Gül Döndü Yuvaya

Hep yarımdı sonram
Tabağımda aşım öksüz
Mısralarda dilsiz hüznüm
Tıkandı dizelerim
Neredesin Can gülüm
Çıka gel
Al başımdan azgın sefil dumanı...






Can özüm
Meleğim
Yüreğimin bülbülü
Demem o ki,
Sen şahdamarımdan da yakın
Yürek atışlarımsın
Kıblesi şaşmış ritmi yüreğimin
Nabzımın sukutusun..
Gel artık yüreği gül
Teni çiçek kokanım
Ömrümün solmayanı
Ömrümün gerçek dalı
Tutunduğum yaprağım...







Adak adadım gülüm
Geldiğin gün feda sana gülüşüm
Mutluluktan aksın
Son olarak gözyaşım....





/Son-gül
Deseni hançer gidiş
Gel güneşim başıma
Sensiz tıkandı nefes../





Çaldılar sevincimi...
Yokluğunda kabardı göğsümün resmi
Sırdan geçtim belki ama
Senden geçemedim dostluğun baki...




/Güle sarılsam ağladı bülbül,
Şiir dedim yoktu son-gül...
denizlerin mavisinde,
kuşların sessizliğinde,
yuvaya döndü serçe..../




cennet gibi her bir sözü ....
ne iyi ettin canımın özü
çiçeklenir senle türkü
geldi sitemizin gülü..









hazal karadağ/ nebile aydın....

songül'e ufak bir hoşgeldin armağanımızdır....