Son Karalar Dizilir Gül Dağlarıma

'Songül Karadağ'a... '


-Yel kovanları da vardır hayatın-






Tan ağrılarının müjganla gülüşü
Şairin nazar ahvalidir...



Mektep önü b/eklentilerim sarar geceyi
Perforje bir yalnızlık öteler dolunayı
Siner konfetiler d/ağların kuytularına
Bir şair atılır imge kuyularına


Açar fallarını bir bir hayat
Sergüzeşt bir yalnızlık peydahlanır hayal perdesinde
Asılır sözcükler sensizlik v/oltalarıma
K/anar ağlarım...


Düşer Nemrutun gölgesi Dicleye
Sarar geceyi usuldan Suzan Suzi
Ellerim kelepçelenir tine


Kırağı çalar gözyaşlarıma
Durur sabah seyr-ü seferine
Kesif bir görüş aldatısı salınır


Dizginler anı serseri gülüşün
Y/aşarım zamanı ürke kuşlar misali
Günsallarına yakarım sen soylu nağmeleri
Avuçlarıma sıralanıp
Soluksuz bir romana dönüşür vedan


Kanarken yüreğim akıp giden sensizliğe
Soluklanmak isterim dudak kıvrımlarında
Gün be gün


Şiir gibidir gece karası gözlerin
Durağan yakamozlar sarar benliğimi de
Mors alfabesi yetişir imdadıma
Dur derim yatsı namazlarına
Vururum geceyi secdelerimde


Kalotip resmederim yokluğunu
Üşür gece ikindi ahkamlarında
S/iner yoksul bakışlarım arşa
Küs güzgünü zemheri sarar
Aşka dair yokuşlarımı


Kar yağar g/özlerinden selamın
Tutsağına dem tutar dizginlerim
Usunda kerbela döngüsü fırtınalara
Es verir med cezirler ebem kuşaklarında
Telaşe serçeler didikler ruhumu


Yüreğim düşük yapar yokluğunda
Yorgun bakışlar s/üzer geceyi
Vurulduğunu düşlerim yabanında kırsalın
Kör yangınlar kutsar gidişini


Son Karalar Dizilir Gül Dağlarıma...